Nooit gedacht dat ik dat zou zeggen. De eerste keer dat mijn coach daarover begon, werd ik zelfs boos! “Als je mij opensnijdt, kom je echt geen klein Erikje tegen hoor!”
Dat snauwde ik tegen Carla, die ik nota bene zelf had ingehuurd om af en toe eens over mijn schouders mee te kijken. Meditatie is mijn weg, dat mag inmiddels duidelijk zijn, maar soms loop je ook als ervaren beoefenaar tegen stukken en blinde vlekken aan, waar je op dat moment niet ‘doorheen’ komt.
Een andere afslag
Het is dan belangrijk om verder te kijken dan de geijkte paden. Meditatie en mindfulness zijn heel breed inzetbaar, maar geen ‘one-size-fits-all’-oplossing. Soms is er een andere kijk of benadering nodig.
Ik ben zeer selectief in de mensen die mij coachen. Er zijn naar mijn mening veel te veel coaches die maar wat aanklooien. Prima, maar niet aan mijn lijf. In Carla vond ik een coach die opgeleid is als POH-GGZ, en daarmee heb ik in het verleden al heel goede ervaringen opgedaan.
Wat in het verleden is gebeurd, werkt door naar het nu
Ieder mens maakt in zijn leven tal van gebeurtenissen mee, waarvan sommige zowel bewust als onbewust hun sporen nalaten. Zonder het door te hebben, kunnen ervaringen uit de kindertijd (maar evengoed ook jeugd, jongvolwassenheid, etc.) doorwerken in onze reacties in situaties van vandaag de dag.
“Ja,” zegt Carla, “die opmerking is ook niet handig tegen iemand met een autistisch brein.” Natuurlijk zit er geen klein Erikje in jou, maar ‘het innerlijke kind’ slaat op een bepaalde laag in het bewustzijn waar kwetsuren zijn opgeslagen uit jouw jongere jaren. Het mooie is: je kunt daar met oefeningen zoals meditatie naar terugkeren en de situatie ter plekke helen. Daarmee kun je letterlijk gebeurtenissen in het verleden alsnog oplossen, zodat je er in het nu niet of veel minder last van hoeft te ervaren.
Hoe oude wonden blijven doorwerken
We hangen op, en ik besluit eerst nog eens wat onderzoek te doen. Een van de artikelen die ik lees, legt het geweldig uit, waardoor ik ineens de klik kan maken:
Het idee achter innerlijk-kind-werk is dat je door aandacht te geven aan oude wonden en onvervulde behoeften uit je jeugd, emotionele blokkades kunt oplossen die je in het heden beïnvloeden. Hoewel dit abstract klinkt, zijn er psychologische en neurologische verklaringen voor hoe dit mechanisme werkt.
Onverwerkte ervaringen worden opgeslagen in je brein en lichaam
Trauma, pijn of frustratie uit je jeugd kan onbewust blijven hangen als een “programma” in je brein. Dit komt doordat je brein op jonge leeftijd ervaringen gebruikt om basisregels over de wereld te leren (bijvoorbeeld: “Ik ben niet goed genoeg” als je vaak bekritiseerd werd).
Trigger-reacties: In je volwassen leven kunnen situaties die lijken op die jeugdige ervaringen dezelfde emoties oproepen. Bijvoorbeeld, als je als kind vaak werd genegeerd, kun je als volwassene extreem gevoelig zijn voor afwijzing, ook als die niet bedoeld is.
De rol van neuroplasticiteit
Je brein is plastisch, wat betekent dat het gedurende je hele leven kan veranderen en zich kan aanpassen. Dit betekent dat je oude patronen en overtuigingen kunt herschrijven. Door bewust aan je innerlijk-kind-werk te doen, geef je jezelf de kans om nieuwe, gezondere neurologische verbindingen te maken. Het maken van deze nieuwe verbindingen kun je bewust doen door bijvoorbeeld affirmaties, maar ik laat dat vaak als vanzelf gebeuren.
Meditation Moments
Na het lezen van bovenstaande ben ik overtuigd en besluit ik er meteen mee aan de slag te gaan. Hoewel ik zelf diverse meditaties heb gemaakt voor mijn mindfulness-cursus, heb ik geen innerlijke-kind-oefeningen uitgewerkt. Gelukkig is er de bekende app Meditation Moments, waar een goede oefening in staat.
Ik ga in mijn meditatiehouding zitten en laat me meevoeren. Ik kom de eerste keer in een kindstuk terecht waar ik als jong jochie niet erkend werd in de scoutinggroep tijdens het spelen van een quiz. De nu 40-jarige Erik erkent tegen de kleine Erik dat hij inderdaad niet gezien werd, maar op dat moment wel gelijk had toen het juiste antwoord op de vraag gegeven moest worden. Er treedt meteen een verzachting op. De sessie duurt ca. 20 minuten en is dan klaar. Dat smaakt naar meer! Er is nog genoeg uit te werken.
Beleving van tijd
Toeval of niet, een dag later zit ik bij een goede vriend van mij die ook het een en ander aan het uitzoeken is op het vlak van zijn innerlijke kind. Ik reik hem ook de Meditation Moments-app aan, zodat hij het een kans kan geven.
Hij beschrijft zijn ervaring ook heel mooi: het leven heeft een tijdlijn, alsof je een ui dwars doormidden snijdt. Je ziet dan in één oogopslag wat er zich in alle lagen van de tijd heeft afgespeeld. Alsof je als het ware met een touwtje nog verbonden kunt zijn aan je verleden.
Nu beleven wij de tijd natuurlijk lineair, maar zeker weten doen we dat niet. Misschien vindt alles wel tegelijkertijd plaats, en dat zou ook een plausibele verklaring kunnen zijn waarom zaken uit het verleden nog zo kunnen doorwerken in het nu. Het is een interessante theorie, maar ook niet meer dan dat. Dát het werkt, staat voor mij inmiddels wel vast.
Geen eindstreep geeft rust
De dagen erna werk ik nog diverse stukken uit, bewust en onbewust. Van sommige zaken wist ik dat ze latent nog in mijn systeem zaten, van andere zaken dacht ik dat ik er al wel doorheen was gegaan. Het kan treffen, want het is een proces met veel lagen. Wat mijzelf ook wel rust geeft: je bent er nooit mee klaar. Er is naar mijn mening geen eindstreep waarin je alles ‘weggewerkt’ hebt.
Vergeet ook zeker niet om af en toe rust te nemen. Je kunt niet aan één stuk door inzichten opdoen. Die moeten ook de kans krijgen om tot je te komen en te integreren. En soms is genoeg ook even genoeg. Het leven nodigt je vanzelf weer uit om verder te gaan kijken en onderzoeken.